وقتی...

وقتی دلت خسته شــد ،

ديگر خنده معنايی ندارد ...

فـقـط می خندی تا ديگران ،


غم آشيانه کرده در چشمانت را نـبـیـنـنـد !

وقتی دلت خسته شــد ،

دیگر حتی اشکهای شبانه هـم آرامت نمی کنند ...

فـقـط گريه می کنی چون به گريه کردن عادت کرده ای !

وقتی دلت خسته شــد ،

دیگر هيچ چيز آرامت نمی کند به جز دل بریدن و رفتن

نه؟

نوشتن را از یاد برده ام....

نوشتن را از یاد برده ام....

بس که از پنجره ی پشت اتاقم به بیرون نگریستم  و منتظر...

         آری....

                   منتظر باران....

                                     منتظر یاران.....

منتظر لحظه هایی که به یاد آوردنشان آرامشی دارد که دیگر باز نخواهد گشت.....که خود دردیست رنج آور......

و من هنوز به این میاندیشم که با آمدن بهار...... همه ی غم ها  به کنار....

و همه شوق ها به سوی یار....

و یار آنها را به شوی دیگری  روانه خواهد داشتشان...

درخت گردوی پشت خانیمان تازه برگ در آورده است...

و نیز سیب ها شکوفه زده اند و سبز...

                                                             وقتش رسیده است.....؟